Georgië heeft 8000 jaar ervaring in wijn maken! En dat proef je bij Ghvino

Geef Peter het woord en hij stopt niet meer, regelmatig bijgevallen door zijn charmante vrouw. Beiden stralen liefde uit voor het land, maar vooral voor de wijnen. En die vormen een bijzonder verhaal. Archeologische vondsten hebben via druivenpitten uitgewezen dat in Georgië al meer dan 8000 jaar geleden wijn werd gemaakt, precies zoals dat ook nu nog plaats vindt: in qvevri’s. Op z’n Hollands: via vergisting in een soort kleipotten waarin ooit ook voedsel werd bewaard, en nog steeds. Niet voor niets werd deze wijze van wijn maken in 2013 uitgeroepen tot Unesco Wereld Erfgoed.

Handmatig

“In de qvevri’s gaat de hele druif: de schil, de pitten en de overrijpe takjes. Ze liggen ondergronds waardoor er sprake is van een constante temperatuur. Alleen de bovenkant is open. Als het fermentatieproces eenmaal is begonnen drijven de schillen nog boven. Om te voorkomen dat de wijn in wording hieronder te warm wordt, wordt de drab regelmatig naar beneden geduwd. Dat gebeurt handmatig, overdag én ‘s nachts”, legt Peter uit. Dit nogal arbeidsintensieve proces verklaart tevens dat de wijn niet goedkoop is. “Het eindproduct bevat geen geur-, kleur- en smaakstoffen”, voegt hij nog toe, een niet onbelangrijk punt in deze tijd.” Alleen wordt soms nog wat sulfiet toegevoegd om de houdbaarheid te bevorderen.”

Amberwijn

Een apart verhaal vormen de Georgische Amberwijnen. Waar voor witte wijn de schillen worden gescheiden van het vocht, blijft er bij deze wijn gedurende zes maanden zogenaamd schilcontact. “Hierdoor krijgt de wijn meer kleur en smaak.” En dat klopt: de wijn oogt honingkleurig en wordt als rode wijn op kamertemperatuur gedronken. Een bijzondere drank met een bijzondere smaak, zo mocht ik zelf ervaren. “Er bestaan ook zogenaamde oranjewijnen die er qua kleur op lijken, maar die hebben vaak slechts zo’n 30 maanden schilcontact”, licht Peter toe. Waarbij Mana nog toevoegt dat deze niet in qvervi’s worden gemaakt.

Van vader op zoon

Het aantal commerciële wijngaarden in Georgië neemt behoorlijk toe: van 70 naar 900 in een periode van twaalf jaar. “Veel wijnmakers in Georgië werken van vader op zoon. En elke wijnmaker heeft toch net weer zijn eigen manier. Ik vind het geweldig om steeds weer nieuwe te ontdekken en te bezoeken als we in Georgië zijn”, vertelt Mana. De taken zijn duidelijk verdeeld. Hoewel beiden evenveel afweten van hun wijnen, zoekt Mana naar goede wijnhuizen in haar vaderland en verzorgt Peter de zaken daaromheen.

Vervijfvoudigen

Op mijn vraag waar zij willen dat Ghvino staat over vijf jaar zijn ze duidelijk: “Dan moet onze verkoop vervijfvoudigd zijn naar 100.000 flessen per jaar. Wij leveren aan particulieren en aan de horeca, maar dan wel met lage marges, omdat de wijnen al niet zo goedkoop zijn. We verkopen liever meer volume en bovendien is het onze prioriteit om de Georgische wijn meer bekendheid te geven.” Ghvino levert niet alleen in Nederland maar ook in de rest van Europa. De website is daarbij een belangrijke factor, maar ook op beurzen is Ghvino regelmatig te vinden.

Kunst en cultuur

Dat het leven onvoorspelbaar is blijkt ook nu maar weer eens. Mana voltooide ooit een universitaire opleiding in Kunst en Cultuur en vond een baan op het daarbij horende ministerie in Georgië. Maar toen kwam de liefde in het spel en reisde ze Peter achterna naar Nederland, begon een cateringbedrijfje, maar heeft nu haar passie gevonden in de wijnen uit het land waar ze is geboren.

Om het verhaal nog ondernemender te maken heeft Peter naast de wijnbusiness ook nog een ICT bedrijf. Maar wijn blijft de hoofdmoot. Dat blijkt wel uit de wens om over tien, vijftien jaar te vertrekken naar Georgië, daar een chateau te openen en mensen te vertellen over... wijn. En deze natuurlijk te laten proeven! “Maar eerst hier misschien nog een wijnbar openen”, besluit Mana met haar grote wens op de nog wat kortere termijn.

Meer informatie? Kijk op www.ghvino.nl