Ton Nijenhuis
Ton Nijenhuis (Foto: RodiMedia/NV)

Column Ton Nijenhuis: Ondernemers

Column

Het was druk op de markt. Remco baande zich een weg tussen alle mensen en de groentekraampjes die voor het oude stadhuis waren opgesteld. Her en der stonden groepjes dames en heren op leeftijd met elkaar te praten. Ouderen probeerden met hun rollator van het ene kraampje naar het ander te komen, zonder daarbij omstanders te raken. De meeste mensen liepen echter gevangen in hun eigen gedachten, snel en gedecideerd zonder op of om te kijken.
‘Het lijkt wel of alles weer is zoals het voor corona was’, dacht Remco bij zichzelf. ‘Alles, behalve bij mij dan.’


Remco was eigenaar van een horecazaak net buiten de stad. Een half jaar voor de coronacrisis had hij het pand gekocht en flink verbouwd. Met vrijwel al zijn spaargeld en een forse lening van de bank kon hij het zijn droom verwezenlijken. Op een koude maar zonnige dag in februari was de opening. Wat voelde hij zich trots toen zijn hoogzwangere vrouw die dag het doek van de gevel trok en de opening verrichtte. ‘Remco’s Restaurant’ was een feit.

De eerste weken was het druk, heel druk. Precies zoals Remco het had bedacht. De zes man personeel kon de toestroom van klanten maar nauwelijks aan. De start was beter dan gedacht en daarmee veelbelovend. Zijn droom leek uit te komen. Tot het weekend waarop Rutte in zijn eerste persconferentie een lockdown afkondigde. Van de ene op de andere dag was het stil, heel stil.

Cindy

Cindy zat in de auto toen haar telefoon ging. Haar zoveelste gesprek die ochtend. Ze zuchtte even diep. ‘U spreekt met Cindy van het ‘doe-het-zelf-paleis’, klonk het door de auto. ‘U spreekt met Max. Wij hebben elkaar gisteren ook aan de telefoon gehad. Ik zit al de hele ochtend op mijn bestelling te wachten, maar ik heb nog niks. Hoe zit dat?’

De stem aan de andere kant van de lijn klonk nors en kortaf. Cindy begreep het wel. Het was zo verschrikkelijk druk. Zeker nu klanten ook via de website artikelen bestelden, kon haar eigen afleverservice de stroom bestellingen niet meer aan. Wachttijden liepen op, waardoor medewerkers geïrriteerd raakten. Dat had uitstraling naar de klanten, die steeds vaker begonnen te klagen. Cindy moest alle zeilen bijzetten om het nog enigszins beheersbaar te houden.

De afgelopen jaren had ze door persoonlijke aandacht en uitmuntende service haar klantenkring zorgvuldig opgebouwd. Met name de avond- en weekend service was een schot in de roos. Klanten vonden het prachtig dat er buiten kantoortijden een vakman langskwam om zaken op te meten en advies te geven. Ook buiten de regio kreeg Cindy meer bekendheid. Reden genoeg om meerdere ‘doe-het-zelf-paleizen’ te openen. Inmiddels was ze directeur-eigenaar van vijf vestigingen en een webshop.
Een aantal weken na de eerste persconferentie van Rutte kwam de vaart er pas goed in. Het leek wel alsof iedereen zijn vakantie gebruikte om zelf te gaan klussen. Ook de mensen zonder kluservaring wisten de weg naar haar ‘doe-het-zelf-paleis’ te vinden. Eerst voorzichtig met de aankoop van wat accessoires en af en toe een kledingkast, maar later met grote en ambitieuze projecten zoals het verbouwen van een zolder of het plaatsen van een keuken. Met name deze groep deed een groot beroep op haar avond- en weekendservice.

Uitzichtloos

Het was aardedonker toen Remco de deur van de slaapkamer van zijn zoon geruisloos dicht trok. Het mannetje lag heerlijk zorgeloos te slapen. Remco stapte in bed, zonder zijn vrouw wakker te maken. Hij probeerde opnieuw in slaap te komen, maar wist dat het niet zou lukken. Hij lag nauwelijks onder het dekbed en zijn gedachten gleden al weer af richting zijn horecazaak. Sinds een aantal weken mocht hij weer open, maar inmiddels was hij weer gesloten. Al zijn medewerkers hadden tijdens de tweede lockdown ontslag genomen. Vier hadden een ander baan gevonden en twee waren gestart met een vervolgopleiding. Nieuwe medewerkers die aan zijn hoge eisen voldeden, kon hij zo snel niet vinden. Met name de zoektocht naar een goeie kok bleef zonder resultaat. Alleen kon hij de zaak niet open houden.

Remco draaide zich nog eens om. Hoe moest het nou verder? Zijn zelfverzekerdheid was afgenomen. Hij twijfelde steeds vaker aan zichzelf. De zorgen namen toe, terwijl het begrip van de bank na het opheffen van de lockdown snel afnam. De financiële zorgen drukten als een zware last op zijn schouders. Zeker nu hij ook de verantwoordelijkheid voor zijn zoon voelde. Er zat spanning in de relatie met zijn vrouw. Iets wat hij nooit eerder had gevoeld. Dat maakte hem nog meer onzeker. Soms is ondernemen een zwaar en eenzaam beroep.
‘Hoe moet het nou verder?’ Die vraag bleef maar door zijn hoofd spoken. Was er maar iemand met wie hij kon praten. Iemand met veel ervaring en afstand tot de dagelijkse problematiek. Iemand die de juiste vragen stelde en advies kon geven.

Hoe verder?

Cindy lag met wijd opengesperde ogen naar het plafond te kijken. De adrenaline in haar bloed hield haar wakker. Ze had het te druk gehad die dag, net zoals vele dagen daarvoor.
‘Hoe moet het nou verder?’ Zo doorgaan kon eigenlijk niet. Ze was bang dat ze er aan onderdoor zou gaan. Ze begreep de mensen die aan de rand van een burn out stonden nu veel beter. Ze had nooit gedacht dat haar dit zou overkomen. Dit gevoel maakte haar onzeker. Waarom kreeg ze het niet op de rit? Had ze te veel hooi op haar vork genomen?
Niet alleen haar klanten klaagden, maar ook de medewerkers waren ontevreden. Het ziekteverzuim liep op, waardoor de andere medewerkers het nog drukker kregen. Ze zat in een vicieuze cirkel waar ze niet uit kon komen. Soms is ondernemen een zwaar en eenzaam beroep.

‘Hoe moet het nou verder?’ Die vraag bleef maar door haar hoofd spoken. Was er maar iemand met wie ze kon praten. Iemand met veel ervaring en afstand tot de dagelijkse problematiek. Iemand die de juiste vragen stelde en advies kon geven.

Ook behoefte om met iemand van gedachten te wisselen over de toekomst van je onderneming?

Info@tonsultancy.nl