Astrid, hier met haar hond Rex, op een van de landerijen van Beemstervalery.
Astrid, hier met haar hond Rex, op een van de landerijen van Beemstervalery. (Foto: Els Broers)

‘Overheid gooit knuppel in het hoenderhok’

Algemeen

De plannen van Christianne van der Wal-Zeggelink, minister van Natuur en Stikstof, hebben logischerwijs ook in de regio Purmerend/Beemster en Waterland teleurstelling en ongeloof teweeggebracht. “Het slaat compleet door”, “de strop wordt steeds verder aangetrokken” en “ze jagen de agrariërs tegen zich in het harnas”.

Zomaar enkele uitspraken vanuit de agrarische sector. Want één ding staat vast: als de plannen vanuit Den Haag worden doorgezet, zijn niet alleen de koeien-, kippen- en varkensboeren de klos. “Als die straks moeten stoppen of ernstig reduceren, is de hele agrarische sector de pineut, want dan is er geen mest meer. Kunstmest is straks niet meer te krijgen of onbetaalbaar”, reageert Astrid Francis-Kraaij van Beemstervalery in Noordbeemster.

Voedsel wordt onbetaalbaar

Francis-Kraaij is altijd bereid om deel te nemen aan pilots, zitting te nemen in werkgroepen en oplossingen aan te dragen om duurzaam, en natuur inclusief, te ondernemen. Of om de korte keten (lokaal ondernemen) te ontwikkelen. Maar nu vechten bij haar boosheid en teleurstelling om voorrang. “Ik snap het gewoon niet. Ze zeggen dat we desnoods terug moeten naar hoe het vroeger was. Maar het grote verschil met toen en nu is dat de mensen vroeger gewend waren met hun handen te werken. Alles is opgeschaald en ingericht met super moderne en efficiënte technieken. Ik zeg dat er simpelweg geen markt is voor de sector zoals de overheid het ziet. Voedsel wordt onbetaalbaar. De Nederlander wil niet meer op het land werken en zo langzamerhand denken immigranten er net zo over”, weet ze.

Worst voorhouden

Wat haar enorm stoort is dat ze in de achterliggende jaren samen met collega-agrariërs veelvuldig aan tafel heeft gezeten met partijen als de bank en de overheid om te kijken hoe de sector kan meehelpen om de stikstofhoeveelheid binnen de perken te houden. “We hebben tal van plannen en ideeën geopperd en uitgevoerd, en geïnvesteerd in innovatie, want we snappen allemaal dat er iets moet gebeuren. Er worden geldpotten gereserveerd om de natuur tegemoet te komen maar wie gaat uiteindelijk die rekening betalen? Wij agrariërs zitten aan tafel om mee te denken met alle partijen in onze eigen tijd. Aan de andere kant van de tafel zaten dik betaalde bestuurders. En wat heeft het opgeleverd? Er is ons een worst voorgehouden, want mevrouw Van der Wal zegt nu in feite niets anders dan dat de agrarische sector de nek wordt omgedraaid.”

Grootste blunder ooit

Terwijl alle vliegtuigen in de lucht blijven en de industrie - op een enkele aanpassing na (lees Tata Steel) - blijft draaien, lijkt het erop dat de agrarische sector een makkelijke prooi is. “Onze sector is makkelijk om uit te knijpen. Zo zie ik het niet alleen, zo denken ook de meeste collega’s erover. Wat ze nu aan het doen zijn gaat de geschiedenisboeken in als de grootse blunder van de overheid ooit.”

Astrid sluit zelfs niet uit dat de crisis in de woningbouw en het aan banden leggen van agrarische bedrijven verband houden met elkaar. “Als er straks land van de boeren onteigend wordt kunnen er heel veel huizen op gebouwd worden”, zegt ze met cynische ondertoon tot slot.

Astrid Francis: "De Nederlander wil niet meer op het land werken en zo langzamerhand denken immigranten er net zo over".